پس آنگاه،موسیقی آغازگشت
یکی ازاظهاراتی که درزمینه موسیقی بارهابه گوشمان رسیده این است که"موسیقی غذای روح است".امااینکه منشاوسرچشمه این نظریا نظرات مشابه ازکجاست وبه چه زمانی برمیگرددشاید برای بسیاری ازکنجکاوان ودوستداران وعاشقان موسیقی درسراسرجهان ناشناخته باشد.هرچندعده ای باوردارند که این جادوی جاودان ریشه درپیوندگسستگی ناپذیرانسان وطبیعت دارد.به طریقی نوای دلنشین و سحرآمیز گذرآب یا غوغای باد میان شاخ وبرگ درختان،نغمه پرنده غرش رعدرامنابع قابل اعتمادالهاماتی میدانندکه بشربااستنادبدانها به سازش ساز دست یازیده و سپس به ابداع الحان خوش روی آورده بااین وجودبا توجه به روح پرازرمزورازموسیقی اوهیچگاه نتوانسته درقالب تنگ و تاریک چنین دلایل علمی محبوس بماند به همین دلیل ازمحدوده آنهاپرکشیده ودرفضای لایزال افسانه هاجا خوش کرده وبه جاودنگی پیوسته است.که زان میان گفته شده:
پس آنگاه خداوند کالبد آدمی ازخاک وگل آراست وروح رافرمان داد که بدان اندرشود.روح بگفت ای آنکه جهانی به فرمان توست آنجا که مرافرمان دخول دهی بی اندازه سردوتاریک وغیرقابل تحمل است ومراازتاریکی وسردی هراس بسیاراست.آیارواست مراکه ازتوام بدین زندان تنگ فروافکنی؟پس آنگاه خدابه ملک مقربش جبرائیل فرمان دادکه خوددر پس ِپشت کالبد خاکی پنهان کن وسرودهوشیعانه سازکن،وی چنین کردوروح از شنیدن آن نغمه روحبخش الهی چنان به وجدآمد ومست ومفتون شد که چون مجنونی که ازپس بوی خوش لیلایش میدود گام برداشت وبه کالبد خاکی اندرشد بدینسان زندگی به یمن قدومش با نوای جانبخش موسیقی آغاز گشت.